Maurits Verstraete bouwt zijn tekeningen op via een zorgvuldig, maar tegelijk speels vertaalproces. Elk werk begint met een schets en een digitaal ontwerp in programma’s zoals AutoCAD, waarin hij de architecturale basis nauwkeurig vastlegt. Vervolgens vertaalt hij deze digitale tekeningen naar analoge beelden op groot formaat papier, dat bewust refereert aan de schaal en het gevoel van klassieke architectenplannen.

In deze analoge fase ontstaat het eigenlijke beeld: Maurits voegt lagen toe met potlood, plakaatverf, stickers, typografie en gevonden beeldmateriaal. Door de combinatie van digitale precisie en handmatige interventie groeit het werk uit tot een gelaagde compositie waarin architectuur, collage en illustratie samenvallen. Zo krijgen zijn tekeningen de ambiguïteit van bouwplannen die tegelijk herkenbaar én absurd zijn.